Makine Yandı, Şalteri Kapat Usta

¨Oooh iç evladım, şifadır şifa¨ denen, bir kaşık balla karıştırıp çocukluğumuzdan beri evlerimizden eksik olmayan ıhlamurun kilosu 500..

Her şeye maydanozun demeti 8,5…

Sofra klasiği ‘domates-salatalık söğüşün’ salatalığının kilosu 35…

Patlıcan 30 (közzzz)…

Piştikten sonra demetinin ancak bir kişiyi doyuracağı ıspanak 15 lira.

Ete, kıymaya hiç girmiyorum. Sağlıklı besleneceğim diye aldığım küçücük karabuğday ekmeği olmuş 64 lira. Şaka mı? O kadar da sağlıklı beslenmek istemiyorum.

Motorinin litresi dün gece yine 80 kuruş zam yedi. Elektrik faturaları sosyal medyanın birinci gündemi. Nasıl olmasın ki?

Diyelim kirası 500 tl olan bir eve 1500 tl, kuru fasulye-pilav satan esnaf lokantasına 46bin (kırk altı bin) tl gelen elektrik faturasını konuşmayacağız da neyi konuşacağız değil mi?

¨Hayat pahalılığından yakınmayan ya hırsızdır ya da deli¨ diyen Cem Yılmaz haksız mı yani? AK troller koşun linçe.

BAKAN NEBATİ’NİN GÖZLERİNDEKİ IŞILTIYI DÜŞÜNÜYORUM

Bu viraj nasıl alınır, buradan nereye varılır, çoluğu çocuğu olan ne yapar bilemiyorum.

Ortalık böyle cayır cayır yanarken, vatandaşın canı burnundayken bir de suni gündemler pırtlatıyorlar ya üzerimize. Deliriyorum.

Diyelim dünya çapında yayınlanan ‘Maske Kimsin Sen’ yarışması Türkiye’de yayınlanınca kıyametler kopuyor; pagan, satanist ilan ediliyor. Yandaş medyada yarışma için ‘Rezillik!!’ başlıkları atılıyor. Yaşadığımız hayat rezilliğin kendisi değilmiş gibi.

‘Sadakatsiz’ dizisi toplumun ahlakını ve aile bütünlüğünü bozuyor. Sezen Aksu şarkı sözündeki bir satırla dinimize hakaret ediyor.

Bense Hazine ve Maliye Bakanı Nebati’nin gözlerindeki ışıltıyı düşünüyorum; nasıl da parlıyor, hala nasıl parlıyor acaba?

Sonra tüm bu yaşananları görmezden gelen, belki de inkara yatanları. Gözümüzün içine baka baka yapılan ¨Neyinizi eksik tuttuk, bizden önce kandille oturuyordunuz¨ açıklamalarını…

Az sonra ‘nankör’ ilan edilirsek hiç şaşırmayacağım yani.

Sonra açıyorum Instagram’ı, yargılamayı, parmak sallamayı hiç sevmiyorum ama assolist izlemeye kişi başına yedi bin tl verenleri, hala aldığı marka ayakkabıları paylaşmakta sakınca görmeyenleri, hiçbir şey olmuyormuş gibi tam gaz ‘livin la vida loca’ devam edenleri anlayamıyorum. Empatim duvara tosluyor artık.

HAYATIM BİR NARSİSTİN ELİNE DÜŞMÜŞ GİBİ

Hayatım(ız) bir narsistin eline düşmüş, çıkışı bulamıyor gibiyim yani. Uzun süreli maruz kaldığım manipülasyonla doğrusunu-yanlışını şaşırmış, haklıyken bastırıla bastırıla suçu kendinde arama hastası olmuş bir hal bu.

Empatisinden yakalanmış, saygısından-sabrından-medeniyetinden tuş edilmiş, sevgi ihtiyacından kelepçelenmiş, eli kolu bağlanmış, söndükçe sönen, öfkeden isyana, isyandan umutsuzluğa, sonra bir dal umuda oradan kederlere sürüklenen biri.

İtirazı yasak, itibarı ne ki, geleceği-özgürlüğü-hakları umursanmayan, temel ihtiyaçlarına bile nanik çekilen, zorlanma sınırları çoktan aşılmış biri.

Öyleyim yani, öyleyiz.

Antidepresan tüketiminde şampiyon olmamız, trafikte sinirlenmeden şuradan şuraya bile gidemememiz, sokakta yürürken gülmeyen yüzlerimiz, fonda çın çın çınlayan anksiyetemiz, kurulmayı bekle bekle kaybolmuş hayallerimiz, dengesizliğimiz, önümüze geleni linç etme arzumuz, sığlaşan yaratıcılığımız, birbirimizle iletişim kuramaz hale gelişimiz, mücadele gerektiren her durumdan topuklayışımız işte bu yüzden.

Kendimizde değiliz ki aklı başında davranalım.

İlişkiler üzerinden özetlersek; bir narsistin eline düşmüşün dramıdır bu. Ne dese duyulmayan, ne yapsa olduramayan, yavaş yavaş benliğini kaybedenin dramı.